Hava kapalı, rüzgar ve yağmur öyle hırçın ki dalgaları vurdurmuş denizi İstanbul'un. Eğer evde yalnız bu sabaha uyanmış olsaydım belki de bir kabus gibi üzerime çökerdi havanın kasveti, işte kış gerçekten geldi dedirten soğuğu...Ama sen kapımı çaldın sabahın ilk ışıklarıyla ve bir güneş gibi içimi ısıtan gülüşünle güne kocaman bir merhaba dedim huzurun verdiği o hafiflikle...
Şimdi bu şehir kadının en güzel sesinde seni beklerken karşımda yaşadığımı hissettiren büyülü gri, saçlarımı savuran güzel rüzgar ve tenime pıt pıt dokunan narin yagmur damlaları var. yanımda ise uzun zamandır hasretini çektiğim, çocukluk anılarımın eşsiz çıtırdayan sesiyle sessiz sessiz içinize sokulan gevşemenin yegane kaynağı bir odun sobası...
Ve ben demek istiyorum ki iki yalnızlık var ama ben en çok seni beklerken bulunduğum şu anki yalnızlığı seviyorum. küçük ayrıntıları yakalayın hayatınızda ve bilin ki onlardır esas hayatın penceresinin hangi renk olacağını size tanımlayan. şimdi bir bardak demleme ıhlamurumla yalnızlığımın keyif denizinde doya doya yüzmeye devam edeceğim, bilginize...
https://www.youtube.com/watch?v=ZCa1egcKcu8
