Bitermiş...

Bitermiş...

Bitmiş...

Herkes gidermiş...

Gitmiş...

Kalbinde kilitli bırakılan sözcüklerinle sırtını döner, yürür, gidermiş...

Boğazın düğümlenir, yutkunamazsın, anlatamazsın, çığlıkların dövsede ruhunu deli gibi, bir ahh çıkmazmış soluğundan...

Özgür, alışmış, eksik kalıverirmişsin...

Umut yokmuş, ekilen tohumlar çoktan derinlere milyonlarca kök salmışken, sadece bir dalını kırıp bitti denirmiş ve tüm kökleri tek tek bulup sökmen için bir başına bırakılırmışsın...

Senin için çok erkenken, ona öylesine geç kalmış ki aslında bu durum, anladığında zaten bambaşka bir sevdanın dalgaları arasında kaybolduğunu farketmişsin karşındaki yabancı sesin, öyle yabancı ki, öyle soğuk...üşütmüş nefesi, oysa bir zamanlar sıcaklığında erirken...

O an hayatının en savaşcı noktasındaymışsın aslında ama öyle de çıplak bırakılırmışsın ki, elindeki tüm silahların, tüm zırhların tek bir sözle su olup akarmış tüm bedeninden ağır ağır, toprak bile kabul etmezmiş, buhar olup gökyüzüne salarmış her damlayı, bir daha filiz olup açmasın diye umutların...

Etrafına senelerce örülen uçsuz bucaksız sevda duvarlarının ortasında, aslında özgür bırakıldığın söylenirmiş, gerçekte özgür bıraktığının kendi ruhu olduğunu itiraf etme cesaretine sahip olamayacak kadar korkak, senin gelecekte sahip olacağın güzel dünyadan örnekler verilirmiş sadakatsizce...

Gün gelir, hatta yeterince zaman dolup gelir ve itiraf edilirmiş tüm gerçekler sanki toz pembe, saf bir aşkın itirafı gibi etrafındaki güzel ve iyi dediğin insanlara, çünkü artık normalmiş her şey ve unutulurmuş tüm sözler yeniden vermeye utanmayarak...

Şimdi yaşanmışlığın tüm aynaları gömülmüşken mezara, bilinmez bir gün rüzgarla açığa çıkan kırık parçaların yürüdüğün yolda seni kanatacağı...

Mutluluk diliyorum, yalnızlığa itilen sadece yanlışı sevmek ve güvenmek olan küçük bir kızın mutsuz bir kalbinin üzerine temeli kurulan saadet yuvanıza...

Ve diyorum ki herkes unutsa da, inandığım, ayakta tutan, sabrımı her gece gözyaşlarımla sıkılmadan dinleyen, dualarımın meleklerin kanatlarında usul usul makamına taşındığına emin olduğum, kalbimde kilitli kalan ve boğazımda düğümlenen tüm sözlerin aslında tek sahibi olan tanrım unutmaz...